Kijkje bij Crole: de koeien en Schotse hooglanders van boer Leon

In het buitengebied van Sint-Oedenrode, een paar minuten bij het Vresselse Bos vandaan, staat de Crole Hoeve. Het boerenbedrijf van Leon Moonen. Hij houdt met passie, trots én een flinke portie liefde Limousin koeien en Schotse hooglanders. Samen met elf andere foodbloggers nam ik – op uitnodiging van Francine van Heerlijke Happen – een kijkje in de stallen en trok per huifkar de bossen in.

Crole-eigenaar Leon groeide op in een echte ruiterfamilie vertelt hij. Hij was pas 5 jaar oud toen hij op een paard werd gehesen. Zijn vader vertelde hem dat als hij na honderd keer nog niet kon blijven zitten, hij geen paard hoefde te rijden. Het lukte Leon niet. “Dus kreeg ik een koe en een kalf.”

Smaaklokaal

Inmiddels is hij heel wat jaartjes en 43 runderen verder en runt hij zijn eigen bedrijf: Crole Natuurrund. Speciaal voor onze komst heeft hij zijn koeien tijdelijk in de stal naast het smaaklokaal gezet. Daar worden we op z’n Brabants ontvangen: met koffie én een worstenbroodje. Eentje van goed kalfsvlees uit eigen ‘wei’.

Dat Leon niet alleen een boer in hart en nieren is, maar ook een echte ondernemer blijkt al snel. “We leveren vlees aan zo’n twintig restaurants in de regio Brabant en Limburg”, legt hij uit vanachter de bar. “Sinds april hebben we dit smaaklokaal erbij. We hebben in het weekendje ook een winkeltje speciaal voor particulieren en vanaf 2019 zijn onze producten ook online te koop.”

Kalfskroketten en filet americain

Een paar van die producten staan uitgestald op planken op tafel bij wijze van lunch. Kalfskroketten van Burgerlijk (met vlees van de eigen kalveren), super verse filet americain en natuurlijk de kalfsworstenbroodjes, naturel of met jalapeño’s. We nemen snel een hapje en nadat we een kijkje hebben genomen bij de prachtige Limousin koeien in de stal stappen we in de huifkar.

Huifkartocht

Het is behoorlijk koud, maar Leon is zo gastvrij om ons twee flessen wijn toe te stoppen. Hobbelend over het zandpad drinken we een glaasje rood (of wit) en gaan we richting Leons grootste trots: zijn vijf Schotse hooglanders. De langharige bruine runderen lopen in natuurgebied het Vresselse Bos. “De runderen houden we hier voor ecologisch onderhoud”, vertelt Leon zodra we op de plek van bestemming zijn. “Het is een groot gebied, zo’n 32 hectare in totaal.”

Schotse hooglanders zoeken

Het is daarom niet makkelijk om de runderen te vinden. Leons schoonouders hebben de dieren eerder op de ochtend al voor ons opgespoord en bij een hek weten te verzamelen. Leon: “Normaal gesproken bezoek ik ze niet dagelijks hoor, dan moet ik veel te lang zoeken. Meestal ga ik twee à drie keer per week kijken hoe het met ze is. Dan ga ik vroeg in de ochtend, als het nog stil is. Dan kun je ze makkelijker vinden: je hoort ze lopen door takjes die kraken.”

Slowfood

Hij noemt de Schotse hooglanders zijn slowfoodproduct: “Ik doe het op gevoel en kijk puur naar de omstandigheden.” Door de droge zomer liggen er in plaats van twee prachtig grote vennen een paar grote grauwe zandvlaktes die een en al droogheid uitstralen. De runderen hebben in de zomer daarom regelmatig extra water en voer gekregen.

Waar de koeien bij de hoeve meestal één of twee jaar oud zijn als ze naar de slacht gaan, leven de Schotse hooglanders vaak een paar jaar langer. Doordat ze zo puur mogelijk opgroeien, in de natuur, grotendeels op eigen wilskracht, duurt het langer voordat ze ‘rijp’ zijn voor de slacht. “De andere koeien, daar verdien ik mijn geld mee.”

Stierkalfjes worden meestal gebruikt voor kalfsvlees en worden maximaal één jaar. “Dan hebben ze namelijk nog bijna geen hormonen in zich, waardoor het vlees een stuk malser is dan wanneer ze volwassen zijn.”

Wild of tam?

Hoewel de Schotse hooglanders er behoorlijk ruig uit zien met hun wilderige vacht en lange hoorns, zijn ze juist heel tam. Dankzij de koeiensnoepjes die Leon bij zich heeft, komen ze bij iedereen schooien. En dat betekent -ook voor mij- vele pogingen om een selfie te maken zonder een hoorn tegen mijn kop te krijgen. (Check! Wel een selfie, geen gat in mijn hoofd!)

Lende uitbenen

Na een koude huifkartocht terug richting Crole krijgen we van slager Johan een lesje uitbenen. Op de werkbank ligt een enorm stuk van een van de runderen van Leon. Het gaat om de lende, een stuk vlees dat van het achterste deel van de runderrug komt. Daar komen onder meer de entrecote, biefstuk en t-bone steak vandaan.

Carpaccio en steak tartare

Terwijl Johan de lende uitbeent en schoonmaakt, gaat Ralf (eigenaar en chef-kok bij restaurant De Beleving) aan de slag met het vlees van deze koe. Hij maakt eerst verse carpaccio met pesto-dressing. Daarna volgt een steak tartare met een geleibolletje gevuld met schuim dat smaakt naar onder meer eigeel, augurk en uitjes. Het vlees is super mals: je proeft duidelijk de kwaliteit van Leons runderen.

Om de proeverij af te ronden bereidt Ralf nog een entrecote en dry aged tomahawk dat zo’n 2,5 maand gerijpt heeft. Beide bereidt op de green egg, maar wat een verschil in smaak! Waar de brisket een grove, ietwat penetrante smaak heeft, is de entrecote juist super zacht van smaak.

Warm onthaald

Boer Leon kan het tot slot niet laten om ons bij vertrek nog wat verse ossenworst en filet americain mee te geven zodat we ook het thuisfront kunnen verblijden met dit heerlijke vlees. Wat een warm ontvangst en mooi om te zien dat een boer zijn hart volgt bij het opvoeden van zijn vee en dierenwelzijn en duurzaamheid super belangrijk vindt.

---

Wil je zelf nou ook eens zien hoe de runderen bij Leon opgroeien en hoe hoog hij dierwelzijn in het vaandel heeft? Je kunt via de website of telefonisch een afspraak maken voor een bezoek aan de Crole Hoeve. Meer over Francine is te vinden op haar blog Heerlijke Happen.

Terug naar het blogoverzicht.