Toost aan Tafel bij Klazien Vermeer: ‘Ik houd enorm van grote flessen’

Als je Wijnacademie zegt, zeg je Klazien Vermeer. Ze begon tien jaar geleden als opleidingsmanager en is inmiddels hét gezicht van onder andere de vinologenopleiding. Maar wist je dat ze eigenlijk uit een heel ander vakgebied komt? Ik schoof aan in haar Wijnschool voor een interview over ondernemerschap, haar kelder vol wijnschatten én de Wijnacademie natuurlijk.

Hoewel Klazien Vermeer dag in dag uit hartstikke druk is met haar baan bij de Wijnacademie, stond vorig jaar vooral in het teken van een ander project: samen met haar zoon Jesse kocht ze een monumentale stadsboerderij Cleyn Steenlershof in het hart van Nijkerk. De immense verbouwing is inmiddels achter de rug en je kijkt je ogen uit. Zelf woont Klazien met haar man in het achterhuis, dat ze hebben omgetoverd tot loft. In het voorhuis zit De Wijnschool (die ze samen met haar zoon runt) en boven zijn twee Airbnb-kamers gerealiseerd. “Vorig jaar was door omstandigheden echt een bizar jaar, onder andere doordat we dit pand kochten.”

Dit jaar is ook gek natuurlijk. Door corona zat je in maart direct na een wijnreis in Zuid-Afrika in thuisquarantaine. Hoe was dat?

“We waren daar met een club van 35 mensen. Toen we thuis kwamen bleek dat een persoon corona had. We hebben direct alle bedrijven ingelicht en ik ben zelf uit voorzorg drie weken in thuisquarantaine gegaan. Door de lockdown kom je als opleidingsmanager ook in een stroomversnelling terecht. We hebben gelijk een crisisteam opgericht binnen de Wijnacademie om de communicatie zo snel mogelijk te regelen.”

Een flink karwei lijkt me. Wat is er allemaal veranderd?

“Zo hadden we reizen gepland staan die verzet moesten worden, hadden we te maken met de open dagen die uitvielen en konden de examens niet doorgaan. En dan was er ook nog de diploma-uitreiking. Telkens als je het een hebt geregeld, dan is er wel weer wat anders. We hebben door corona wel reuze sprongen gemaakt in de modernisering van het wijnonderwijs. Online ondersteuning, video-instructies, webinars, blended learning… We hebben samen met de docenten die omslag gemaakt en die nieuwe vormen zijn in de toekomst niet meer weg te denken.”

Klazien Vermeer bij de stand van de Wijnacademie op de Wine Professional.

De Wijnacademie is meer dan 45 jaar oud en had jaren geleden best een stoffig imago. Hoe heb je dat zien veranderen?

“In ieder geval de hele look en feel. Qua imago is het van oubollig naar best wel vlot en hip gegaan, dat zie je ook aan de studenten. Twee jaar geleden waren er vijftig jonger dan 30 jaar. Maar we hebben ook studenten die ouder zijn, altijd een restaurant hebben gehad en nu tijd kunnen vrij maken om iets extra’s te leren of de switch te maken naar de wijnimport. We hebben ook een klein gedeelte particuliere zij-instromers. Daar wordt vaak wat minderwaardig over gedacht, maar als je heel goed bent in sales, neem het verkopen van zeep, en je leert veel over wijn, dan kun je ook een goede wijnverkoper worden. De meeste studenten werken in de wijnbranche, bijvoorbeeld in de horeca of een wijnhandel, maar artsen met een mooie wijnkelder zijn er dus ook. En die zijn erg geliefd in proefgroepen in combinatie met sommeliers. Alles mengt zich heel natuurlijk door de passie voor wijn.”

Je bent bij de Wijnacademie begonnen na een sabbatical. Vertel.

“Ik kom uit de gezondheidszorg, cesartherapie. Na mijn opleiding ben ik gelijk voor mezelf begonnen en heb ik drie praktijken gehad. Ik was altijd maar bezig. Op een gegeven moment dacht ik dat het te veel van mij vergde en nam ik een sabbatical. Ik vond het heerlijk en heb van alles gedaan, maar kreeg toch de kriebels om weer te gaan ondernemen. Toen zag ik in het vakblad Arts en Auto dat een arts die het niet meer naar zijn zin had op zijn werk, vinoloog was geworden. Zodoende heb ik na mijn sabbatical ook mijn wijnbrevet gehaald en ben ik meteen doorgegaan naar de vinologenopleiding. Ik gaf toen al eenvoudige cursussen en proeverijen, maar wilde iets nieuws opzetten. Dat werd De Wijnschool. Vervolgens werd ik – nog voordat ik mijn vinologendiploma had gehaald – benaderd of ik de functie van opleidingsmanager wilde overnemen. Dat kwam eigenlijk uit het niets voor mij. Ik moest zelfs nog mijn examen doen! Uiteindelijk kreeg ik mijn aanstelling op de dag van mijn diploma-uitreiking. Ik ging ineens van onbekend in de wijn naar hét gezicht van de Wijnacademie.”

En je kwam ook nog eens in de reclame van Zwitserleven terecht. Hoe dat dan?

“Ik werd heel onverwacht gebeld voor een reclamecasting. Ze benaderden mij via De Wijnschool en ik dacht eerst dat het een grap van vrienden was. Ik was immers bijna vijftig. Maar het bleek serieus te zijn. Een paar maanden later zijn we naar Slovenië gevlogen om met een ploeg van dertig man te filmen. We hebben alleen maar schik gehad! Die reclame is denk ik drie jaar op televisie geweest. Dat heeft heel veel respons gegeven, ook qua bekendheid naast de Wijnacademie.”

Waar komt jouw passie voor wijn vandaan?

“Via mijn man Gert! We kennen elkaar sinds ik een jaar of 17, 18 was. Hij had een grote familie en iedere middag om half vijf, als iedereen thuis was van werk, dronken ze samen een glas wijn en spraken ze met elkaar de dag door. Dat vond ik altijd heel gezellig. Sindsdien stoppen we op vakantie altijd bij elk wijnbedrijf en chateau om de auto vol te laden en wijn mee te nemen.”

En wat was dan de eerste wijn die je dronk?

“Dat was volgens mij ‘Caveau, uit de kelders van Verbunt’. Een rode wijn die ze bij Gert thuis dronken. Een echte hoofdpijnwijn van drieënhalve gulden, maar ik kon het wel aardig hebben.”

We zitten nu letterlijk boven jouw wijnkelder aan tafel. Daar ligt vast geen hoofdpijnwijn.Welke wijnschatten of pareltjes bewaar je daar wel?

“Ik houd enorm van grote flessen en heb een hele groep magnums liggen van vooral Duitse rieslings.  Duitsland is een fantastisch wijnland om naar toe te gaan. De wijnen zijn heel toegankelijk, prettig en doordrinkbaar. Spätburgunders vind ik ook geweldig, heel divers. Wat ik trouwens ook een echt leuk druivenras vind, is godello. Een beetje onbekend, maar net als met albariño kun je er veel kanten mee op. En ik heb ook oude Bourgognes liggen, die vind ik altijd heel spannend om open te maken.”

Wat is de oudste wijn die je hebt?

“Ik dacht een wijn uit ’72 of ’74. Tijdens mijn lessen proeven we weleens hele oude wijnen van Château huppeldepup. Zo oud dat het etiket bijna niet meer te lezen is. Dan kijken we of ie nog is zoals hij hoort te zijn of echt passé is. Zo nu en dan zitten er echte pareltjes tussen, mits je van oude wijn houdt.”

Gekke vraag, maar als we jou met een druif moeten vergelijken, welke zou dat zijn?

“Ik word een blend van de druiven die je in de Bourgogne vindt. Aan de ene kant chardonnay, daarvan weet je dat hij overal wel gedijt. Hij gaat de hele wereld over en voelt zich overal thuis. Maar ik heb ook wel wat weg van de pinot noir. Een beetje verleidelijk, wat zwoel, elegant, een beetje pit en boers, maar ook kwetsbaar. Tegelijk houd ik ook heel erg van feesten, muziek en dansen. Een mousserende bubbel zoals Crémant de Bourgogne dus.”

Vanuit De Wijnschool en Wijnacademie heb je de prachtigste wijnstreken bezocht. Van Chili, en Argentinië tot Zuid-Afrika en Californië. Welke wijnlanden wil je nog écht bezoeken?

“Australië en Nieuw-Zeeland. Die reis staat bij heel veel mensen op de bucketlist, maar dan moet je bijna drie weken gaan en zit je op 8.000 euro per persoon. Vanuit de Wijnacademie was het bestuur akkoord om te gaan inventariseren, maar toen kwam corona. We moeten dus nog even wachten. Het is met wijnreizen wel zo dat alles uit de boeken op z’n plaats valt als je daar bent. Wanneer je door Zuid-Amerika reist zie je de mist en de kloven, voel je de hoogte van de Andes en het klamme klimaat als je in Mendoza aankomt. Eigenlijk kun je wijn ook niet alleen maar uit een boek leren. Druiven plukken en wijn maken heb ik bijvoorbeeld ook wel eens gedaan.”

Zoals oogsten bij wijngaard Aan de Breede Beek.

“Klopt. Het komt er lang niet altijd van om te helpen en ik zou het vaker willen, maar ik vind het wel heel leuk om te doen. Toen ik zes jaar geleden in Zuid-Afrika was, hebben we met zijn allen druiven geplukt. Die wijn is nu klaar en komt binnenkort naar Nederland. Het is even wachten door corona, maar de eerste fles heb ik in maart alvast meegekregen.”

Klazien Vermeer bij de oogst van wijngaard Aan de Breede Beek.

En ondertussen doe je zelf ook nog een poging je eigen wijn te maken? Althans, je hebt wijnstokken in Duitsland geplant?

“Nou, die doen het niet goed haha. Het zijn Nederlandse stokken, opgehaald bij Wijngoed Wilgenhorst, die we hebben geplant bij een huis van vrienden in Duitsland. Maar volgens mij zitten er bijna geen druiven aan en wij zijn daar natuurlijk veel te weinig. Dus nee, dat project is niet geslaagd. Het was ook niet mijn idee, maar dat van Gert.”

Oké, je hebt dus geen eigen wijn aan het einde van dit jaar, maar waar hoop je na deze roerige maanden in december wel op te kunnen toosten?

“Ik denk dat ik elke keer toost op een stukje meer rust en vrije tijd, maar dat is zo’n inkopper hè. Aan het eind van het jaar hoop ik te toosten dat ik oma ben geworden, mijn zoon en schoondochter krijgen namelijk een baby’tje. Dat is wel heel bijzonder, dus ik hoop dat dat allemaal goed gaat.”

In dit artikel staan enkele affiliatelinks. Meer daarover lees je in mijn disclaimer.