Wijn, wie houdt er niet van? Behalve mijn oma…

Toost aan Tafel, het is mijn kindje. Al toen hij in de wieg lag en online stond onder de naam Tilburg Toost. Mijn liefde voor horeca en schrijven wilde ik samenbrengen op een platform dat voor iedereen toegankelijk is. Al snel bleek de liefde voor wijn nog groter te zijn dan alleen de horeca. Dus gooide ik de boel om, met een nieuwe focus. Maar waar komt mijn liefde voor wijn vandaan?

Ik zou er heel kort over kunnen zijn: ik ben aangestoken door mijn vriend. Alleen zou dit dan wel een heel kleine blog worden. Nee, er zit meer achter. Stiekem was ik namelijk pas 11 of 12 jaar toen ik voor het eerst wijn proefde. Geen Lambrusco of Canei, maar rode wijn. Het begon met een slokje tijdens de barbecue, wanneer mijn moeder zo’n mooi glas op een steeltje voor zich had staan. Ik werd nieuwsgierig, wilde weten wat ze dronk…

Mini-slokjes

Destijds dronk ze alles behalve bijzondere wijnen. Meestal lagen er flessen AH-huiswijn in de kast, met zo af en toe een uitzondering uit een kerstpakket of van een vakantieadresje in Frankrijk. Ik begon met mini-slokjes natuurlijk. Pas later, toen het officieel mocht en ik 16 was, werden het glaasjes (oké, misschien ietsjes eerder al…) Mijn smaak werd er niet beter op. Canei liet ik links liggen, maar Lambrusco, dat ging er wel in. Zoet, bubbels…altijd goed. Tenminste, tien jaar geleden.

• 

• 

• 

Zo af en toe ging een van de betere flessen uit de voorraad open. Die dronken we dan tijdens een zomerse barbecue of op zondagmiddag terwijl we spelletjes speelden. Een paar maanden voor Valentijnsdag 2011 (onze verkeringsdatum) leerde ik mijn vriend Fabian kennen. Ik was ontbijtmedewerkster in een hotel, hij werkte in het restaurant (Cordial) als sommelier in opleiding bij Roy Pelgrim.

Onder de indruk van bubbels

Onze eerste échte date nam hij mij mee naar restaurant SEC in Oisterwijk. Daar begon de avond al goed met een glas champagne. Ik was onder de indruk, al hoorde ik grappig genoeg pas later dat zijn beste vriend er werkte en we er daarom heen waren gegaan. Maar, ik was geïmponeerd. Nog geen half jaar later zat ik voor het eerst in een sterrenrestaurant, en niet de minste. We deden een all-inclusive avond bij de Bokkendoorns. Volgens mij kregen we elf gerechten. Het aantal glazen wijn vergat ik al snel, maar wederom was ik onder de indruk: hoe mooi kan eten zijn, hoe mooi is wijn!

• 

• 

• 

• 

Je raadt het al: we zijn inmiddels acht jaar en een heleboel flessen wijn en etentjes verder. Onze voorraad blijft maar groeien en iedere vakantie gaan we richting een Europese wijnstreek. Andalusië, Chianti, Languedoc-Rousillon… Fabian heeft inmiddels de switch gemaakt en is geen sommelier meer maar wijnadviseur. Mijn moeder drinkt geen AH-huiswijn meer, maar de betere supermarktwijnen. En op vakantie tippen we haar wat de lekkere wijnen zijn om mee naar huis te sjouwen.

Geen wijnneus

Alleen mijn oma, die heb ik nog steeds niet kunnen overtuigen. Je zou zeggen: wijn, wie houdt er niet van? Nou, mijn oma dus. De wijnen die in haar kelder liggen en ooit een kerstcadeau waren voor mijn jaren geleden overleden opa, zijn inmiddels verpieterd. Al waren ze ooit misschien mooi. Als we haar vertellen over een heerlijk etentje, een gaaf restaurant of een prachtige fles wijn, haalt ze haar neus op. Daar moet ze niets van weten.

Ik gelukkig wel, met mijn wijnneus. Want wijn is meer dan een alcoholische drank. Het roept het gevoel op van knusse, regenachtige zondagmiddagen gevuld met spelletjes. Een tafel vol vrienden waar je uren mee kunt blijven kletsen, nippend van je glas wijn. Romantische proeverijen in de Franse of Spaanse zon met mijn grote liefde. En een soort nederig gevoel, dat een ‘simpele’ tros druiven zoiets moois kan worden.

Wijn, wie houdt er niet van?

• 

•